Książkę tę – uznawaną za najsłynniejszą w dorobku autorki – opublikowano oryginalnie w 1962 roku. W Polsce po raz pierwszy ukazała się w 1970, zaś teraz ponownie nakładem wydawnictwa Pascal. Jest to historia wspólnych losów Natalii i Quimeta, którzy poznają się z początkiem lat 30., a potem przejść muszą przez doświadczenie wojny domowej. Rodoreda uznawana jest za mistrzynię stylu, jej proza jest finezyjna, pełna opisów stanów psychologicznych, zawsze precyzyjnych i dalekich od wszelkiej rozwlekłości, a także celnych portretów postaci. Polscy czytelnicy mogą sięgnąć także po wybór jej opowiadań Płatek białej pelargonii (Księgarnia Akademicka, 2008). Diamentowy plac przełożyła na polski wybitna tłumaczka Cortázara (i wielu innych) Zofia Chądzyńska, przy czym jest to tłumaczenie z hiszpańskiego, nie z katalońskiego oryginału.