L. Onerva, urodzona jako Hilja Onerva Lehtinen (1882-1972), była przede wszystkim poetką, ale także tłumaczyła poezję francuską oraz pisała powieści i opowiadania. Jej dzieła odegrały ważną rolę w literaturze fińskiej oraz wpłynęły na podejście Finów do pisarstwa kobiet.

Kiedy Onerva była jeszcze dzieckiem, jej matkę zamknięto w szpitalu psychiatrycznym i dziewczynkę wychowywał ojciec. Wkrótce potem posłał on Onervę do szkoły w stolicy, gdzie sama troszczyła się o swoje wychowanie. W 1902 roku zaczęła studiować estetykę i literaturę francuską na Uniwersytecie w Helsinkach.

W roku 1905 Onerva poślubiła leśniczego Väinöa Strenga. Małżeństwo trwało krótko i zakończyło się rozwodem w 1908 roku. Wielką miłością w życiu Onervy był poeta fińskiego złotego wieku, Eino Leino. Byli kochankami, a później bliskimi przyjaciółmi, aż do śmierci Leina w 1926. Dzięki niemu Onerva poznała kompozytora Leeviego Madetoję, za którego wyszła w 1918 roku. Małżeństwo artystów łączyły zapał do pracy oraz upodobanie do alkoholu, w wyniku tej mieszanki Onerva trafiła do szpitala psychiatrycznego.