Część I: Hulaszcze przyjęcia w wiejskich pałacach, gwałtowne sceny w parlamencie i luksusowe życie budapesztańskich elit: wszystko to stanowi tło dla tej mocnej, proroczej powieści i układa się w stanowczy akt oskarżenia pod adresem frywolnej klasy wyższej oraz jej politycznego szaleństwa, w którym dobre maniery kryją obojętność i brutalność. Abady staje na czele grupy rumuńskich chłopów i wspiera ich sprawę, podczas gdy Gyeroffy trwoni swój majątek przy karcianych stolikach – tymczasem upadek Cesarstwa Austro-Węgierskiego jest coraz bliższy.

Część II: Balint Abady musi rozstać się z piękną Adrienne Uzdy. László Gyeroffy’ego alkohol i lekkomyślność pchają w stronę samozagłady. Politycy toczą swoje spory uporczywie ignorując prawdziwe potrzeby ludu i skupiają się na szukaniu rewanżu na habsburskiej władzy w Wiedniu. Nie zauważają przy tym, że wielkie siły, za sprawą takich wydarzeń, jak choćby austriacka aneksja Bośni i Hercegowiny, zmierzają do nieuchronnej konfrontacji, która w latach 1914-18 na zawsze zniszczy ich świat. Bánffy odmalowuje kontrasty między życiem uprzywilejowanej i zepsutej garstki, a życiowymi problemami wygnanych rumuńskich chłopów, którym Balint próbuje pomóc.

Część III: Dalsze koleje Balinta, z jego nieszczęśliwą miłością do Adrienne, oraz jego kuzyna, László Gyeroffy’a, który umiera w biedzie i samotności, opowiadane są z humorem i słodko-gorzką nostalgią za utraconym światem. Szybko następujące po sobie wydarzenia w Czarnogórze, wojny bałkańskie, sojusz Niemiec i Austro-Węgier przeciw Wielkiej Brytanii, Francji i Rosji, a wreszcie zabójstwo księcia Franciszka Ferdynanda prowadzą do dramatycznego finału: węgierska młodzież rusza na wojnę, która oznaczać będzie śmierć i rozpad ich kraju.