Kiedy Leon III, cesarz Bizancjum, zakazuje oddawania czci wszelkim religijnym malunkom i ikonom, Konstantynopol popada w kryzys. Pałacowy urzędnik nadzorujący niszczenie wizerunków Chrystusa zostaje zamordowany przez grupę rozwścieczonych kobiet, a na miejskie klasztory, stanowiące ośrodki kultu ikon, pada blady strach. Andronikos, żyjący w pozornie uporządkowanym, ale pulsującym emocjami świecie zakonnym, próbuje uporządkować swoje myśli i wierzenia, jednocześnie bojąc się ewentualnych ich konsekwencji. W końcu decyduje się na ucieczkę i chroni się na bezludnej wyspę nieopodal miasta, porzucając swojego ukochanego Ioakima, który musi sam zmierzyć się z własnym kryzysem wiary i zdecydować, po której opowie się stronie. Ta napisana niezwykle intensywnym językiem opowieść o zakazanej miłości i wyklętej wierze zbudowana została na wielkich opozycjach: dogmat i wiara, zwyczaj i prawo, prawda i kłamstwo, jednostka i społeczeństwo, Wschód i Zachód, Bizancjum i Rzym. Powieść zamyka na poły autobiograficzne opowiadanie przenoszące czytelnika do roku 1960, przewrotnie domykające historię mnichów i unaoczniające nieustającą aktualność poruszanych w niej kwestii.