To pierwsza, wydana w 1955 roku, prozatorska książka Cunqueiro, który wcześniej opublikował kilka tomików wierszy. Historię Merlina, który na strość sprowadził się do swojego domu w hiszpańskiej Galicji, opowiadana jest przez jego parobka, Filipa z Armancji, wspominającego po latach służbę u czarodzieja.

W opowieścich tych rzeczywistość wciąż przeplata się z cudownością: do domu Merlina zjeżdżają przybysze z całego świata, by szukać porady w swych kłopotach, zawsze mających magiczny charakter: Cesarz Bizancjum ubezwłasnowolniony przez pewną uwodzicielkę, Księżna Akwitanii zamieniona w sarenkę przez demona, pani Teodora, grecka syrena, która w związku z żałobą po ukochanym chce zafarbować swój ogon na czarno. Merlin musi zaradzić tym problemom za pomocą swoich tajemnych sztuczek, dobrego humoru oraz dogłębnej znajomości ludzkiego serca.

Facynujące opowieści składajace się na tę książkę pozwalają czytelnikowi wkroczyć do niepowtarzalnego literackiego świata, opisanego z ironią i subtelnym poczuciem humoru, w którym, mityczność miesza się z codziennością.